GAZAREN HERIOTZA (ETA BERPIZTEA?)
Haur bat hiltzen da 15 minuturo
1.000 haur baino gehiago hil dira 11 egunetan Gazako Zerrendan aire-erasoen ondorioz, hau da, 15 minutuan bat (Save the Children, 2023ko urriaren 17a).
Gaza, funtsean, zimenduetaraino bonbardatzen ari diren haur-zaindegi harresitua da (Avaaz, 2023ko urriaren 18a).
Olibondoak hazten dira oraindik Gazan
Gertakari mingarriak,
krimenak behin eta berriz,
etenik gabeko zorigaitzak,
bizitzaren zedarri,
aire zabaleko espetxe honetan,
ahaztutako enklabe honetan,
kaiola abandonatu horretan.
Gaza beso-beroak,
hatz-zabalak,
Gaza milaka urteko hiriak,
bihotzeko azken malkoak,
minaren sakonera ahazturik,
bizitza du gogoan, ez heriotza.
Gaza: biziak eutsi egiten dio oraindik,
ahaztuz beldurra,
indarkeria, urte beltzak eta gerra,
gaindituz zauriak,
bidegabekeria luzea, egindako sarraskiak,
isiltasuna konplizea, soilik begirada
erasotzailearen inpunitatearen aurrean.
Gaza, itxaropenaren pisua daramaten
solidarioen harrotasuna.
Itxaropenaren sugarrari esker existitzen da,
ezohiko pazientziari
eta adore eredugarriari esker.
Bere erresistentziak horma guztiak eraisten ditu,
egun hobeak ditu espero.
Etengabe espero du
hazten diren olibondoekin batera.
Olibondo hauek eguzki- eta ilargi-usainez
ostertz lurrintsurantz apuntatzen dute,
nonahi hazten dira Gazan,
ibaien ondoan,
itsasoaren ondoan,
lautaden azpian,
muinoen gainean,
adinaren sakonera nahasietan,
urrezko eta itzalezko distiraz.
Gure olibondoek harea eta harriak laztantzen,
arimak eta bihotzak ukitzen dituzte,
hegazti migratzaile baten
kanta legendarioaren melodia dira.
Fruitua, olioa eta garaipena ematen jarraitzen dute,
gau ilun betean bizi den.
Bai, gure olibondoak gure itxaropenak dira,
gure maitasun menderaezina.
Bake, justizia eta etorkizunaren sinbolo ditugu,
gure borroka-urte luzeetako
izerditan landatuak,
gure historia loriatsuak zainduak,
gure odolez ureztatuak,
eta gure arimetan bilduak.
Gure olibondoak, justiziarekin grinatuak,
gure egun zoriontsuak dira,
non amets guztiek forma hartzen duten,
non itxaropen guztiak betetzen diren,
non promes guztiak idazten diren.
Gure olibondoak bezain sakonak dira gure sustraiak.
Zapalduaren humanismoaren
eta zapaltzailearen basakeriaren artean,
Palestinako lur emankorreko olibondoek
duintasunez eusten diote.
Etsipena gainditzen laguntzen digute
historiaz betea,
bizitzaz eta oroitzapen ederrez betea den
hiri abandonatu honetan.
Gazan oraindik hazten diren,
belaunaldiz belaunaldi
landatuak eta bilduak diren gure olibondoekin,
egiazko zerbaiten zain gaude,
benetako egun hobeak
gure etorkizunerako,
zerbait ederragoa!
Gazak bihotza zabalik du
borrokaz, irribarrez,
duintasunez, maitasun handiz.
itxaropen handiz
Hitz garbietan irauten du.
Gaza, zure zoriona pertsegituko duzu.
oraindik ere hazten diren zure olibondoekin!
(“Les oliviers poussent encore à Gaza”, Ziad Medoukhen poema, 2021eko urria)