Jendea tenpluetara joaten da

Jendea tenpluetara joaten da
Ni agurtzera…
Zein inozoak eta ezjakinak diren nire haurrak,
isolatuta bizi naizela uste baitute!

Zergatik ez dira etortzen eta ez naute agurtzen
bizitzaren prozesioan, hor bainaiz bizi,
baserrietan, lantegietan eta merkatuan,
hor baitiet adore ematen bekokiko izerdiarekin ogia irabazten dutenei?

Zergatik ez dira etortzen eta ez naute agurtzen
pobreen barraketan,
eta ez naute aurkitzen pobreak eta behartsuak bedeinkatzen
eta alargunen eta umezurtzen malkoak lehortzen?

Zergatik ez dira etortzen eta ez naute agurtzen
bide-ertzean,
eta ez naute aurkitzen ogi eske ari den eskalea bedeinkatzen?
Zergatik ez dira etortzen eta ez naute agurtzen
arimaz eta boterez harro direnek zapaltzen dituztenen artean,
eta ez naute ikusten sufrimenduan eusten eta errukia isurtzen?

Zergatik ez dira etortzen eta ez naute agurtzen
sumisioak eta indarkeriak hondoratutako emakumeen artean,
zeinen artean bainaiz esertzen haiek bedeinkatzeko eta altxatzeko?

Ziur nago ezingo nautela inoiz faltan bota
baldin eta saiatzen badira Ni biziaren aldeko izerdian eta borrokan
eta pobreen malko eta tragedietan aurkitzen.

(Kushdeva Singh, fisikaria, mistikoa eta aktibista sozial indiarra, 1902 – 1985)