Hitzak ahotik kendu dizkigute

Hitzak ahotik kendu dizkigute,
gure poemak bonben azpian hiltzen dira
Kieven, Mariupolen eta Kharkiven hiltzen dituztenekin.
Indar basatiak beldurra ezarri nahi du eta badirudi arrakasta duela
Dnieper ibaiaren bazter gozoetan zehar.

Baina badakigu anai-arreben herria
beti jaikitzen dela
eta bere biktimen odola
ez dela alferrik isurtzen lur umiliatuan.
Haien ondoan jarraituko dugu,
haien dolu-sutan argituko gara,
haien adore-sugarretan.
Ez gara eroriko.

Suntsituta dagoela dirudien arren,
zuzena beti ateratzen da basakeriatik garaile.
Ukrainako lautada zabalek, Lvivetik Donetskera,
non ugaritasunaren eta alaitasunaren gari-sailak hazten diren,
ez dute inoiz ahaztuko laidoa,
ez dute estaliko ahanzturaren lainoekin.

Erresistentziak berpizten jarraituko du,
gero eta kantu ozenagoek ateratzen jarraituko dute,
gero eta gorazarre garaiezinagoek
askatasunaren eta
udaberriaren omenez!

Utz diezaiegun inbaditzen
gure soilgune isil eta solidarioak!
Utz ditzagun loratzen gure maitasunaren ernamuinak
Altxa ditzagun gorantz
gure bihotzen koloreak!

Jean Lavoué, martxoak 2

(Frantsesetik itzulia)