Bertsolariak

Nafarroa Arena-n, hitzaren eta arreta sakonaren festa zen atzo. Dena artista handien distiran eta sakontasunean blai. Zortzi partaideak ez ziren lehiatu, nork nori irabaziko, gauza guztietan ohi dugun bezala. Bestearen onena sustatzen saiatu zen bakoitza, eta hala bakarrik atera zuen bakoitzak bere onena. Ez du axola irabazteak, elkarrekin sortzeak baizik. “Ekintza iraultzailea da elkarri entzutea”, […]

Hauskorraren ahalmena

Esku bat munduaren edertasunaren gainean. Beste eskua jendearen sufrimenduaren gainean. Bi oinak zereginetik festara saltoka. Eta bihotza pizturik. (Matxalen Ojanguren Alonso) Gizatasunaren ahulezian ageri da egiarik sakonena, hauskortasuna baita munduaren taupada. (Pepa Torres) Mugaren bila etengabe, gehiagoren bila, eguneroko errealitatetik abiatuz, beronek indarrak eta zaurgarritasuna medio eusten dion arnasa lagun. (Miguel Ángel Mesa Bouzas)

Homo Sapiens: hil ala bizi

EL PAÍS egunkarian irakurtzen dut: “Gizonek arazoak izango dituzte hamarkada bat eskas barru ugalkorrak izateko, erritmo hau jarraitzekotan: eiakulazio bakoitzeko espermatozoideen kopurua etengabe jaitsi baita duela ia mende batetik hona. Bere kontzentrazioa ere duela 50 urtekoaren erdia baino gutxiagora jaitsi da, antzutasunaren atarira hurbilduz. Eta jaitsieraren erritmoa bizkortu egin da mende honetan, bikoiztu. 53 herrialdetako […]

Ez galdetu

Ez galdetu zenbat hil ziren, ezta zenbat zauritu ere. – Ehundaka, diote. Ehun gora behera, nori axola dio? Ez galdetu nola hil ziren. Ez galdetu heriotza horiek saihestu ahal izan ziren. Ez galdetu eskubiderik eta ogirik gabeko gazte afrikar batzuen aurkako krimen horren erantzukizunei buruz. Ez galdetu. Errua hildakoena da. Bortitzak, hildakoak dira. Erantzuleak, hildakoak […]

Hostoa eta zuhaitza

Ageriko presentzia galdu zaigun guztien oroimenezko parabola Udazken-arratsalde batez parkean nengoen, bihotz-itxurako hostotxo polit bati begira liluraturik. Kolore gorrixka zuen eta adarretik zintzilik bezala zegoen, erortzear zirudiela. Denbora asko eman nuen berarekin eta galdera asko egin nizkion. Hostoa zuhaitzaren ama zela jakin nuen. Zuhaitza ama dela pentsatzen dugu normalean, eta hostoak kumeak, baina, hostoari begira, […]

Misterioaren aurrean isilik

2002an Espainiara egindako bidaiaren egunkarian, Oviedoko Moja Beneditarren Abadia bisitatu ondoren, Ernesto Sábato-k idazten du: Hitzik gabe utzi naute isiltasunak, nabearen altuerak, otoitzean ari zen jendeak. Antzinako tailuek, harrizko hormetan, gogorarazten dituzte fedeak milaka urtetan zehar gizakien ariman sagaraturik utzi dituen gertaerak, bizitzari eta heriotzari zentzua eman dieten, existentziako jazoera nagusiak solemnizatu dituzten eta zorigaitzaren […]

Esnaera

Esnaera edo argitzapena ni indibidualaren eta azken Errealitatearen (sufiek Izaera Gorena deitzen dutenaren) arteko batasun bezala ulertzen da tradizioan zehar. Esnaerak Osotasuna edo Ez-dualtasuna sorrarazten du, zeinak, errealitate osoa barne hartuz, gizabanakoari azken askatasunaren eta erabateko betetasunaren sentsazioa transmititzen dio. (…). Azken Errealitate hori ageriko ororen agerpenaren aingura da, eta ez hori bakarrik, baizik eta, […]

Maixux Arregi Olaizola

Arnasarekin bat Gure Maixux maitea: Amaren indarrak eta aitaren bizi-pozak gorputz hartu zinaten hiregan, erne eta sotil, eta halaxe joan hatzaigu, arnasa galkorra Biziaren Arnasa infinituarekin bat. Iloba kuttunaren ezteietarako kolorezko brusa loretsua jantzita joan hatzaigu, minak eta nahigabeak irribarre goxoan urtuta, dena ondurik. Halaxe gordeko haugu egunero bizirik, samurki, eta bizitzen erakutsiko digun.

Oroitzapenak, pausoak, gorrotoa

Badira itzaltzen ez diren argiak, ezabatzen ez diren oroitzapenak, galtzen ez diren esperantzak, eta ahazten ez diren pertsonak eta gertaerak. Pentsa dezagun beti Bizitzan ez dutela hainbeste axola emandako pausoek, ezta ematen ari garen pausoek ere, uzten ditugun aztarnek baizik. “Norbait gorroto dugunean, guk geure barrenean daramagun zerbait da haren irudian edo oroitzapenean gorroto duguna” […]

Orotasun mugagabean

Gorputzaren azken periferiaraino eraman dut kontzientzia, neure burua niregandik harago luzatzerik izango ote nukeen egiaztatzeko. Naizenaren hondorik ezkutuetaraino jaitsi naiz, kriseilua eskuan eta belarria adi, jakiten saiatzeko ea neure baitako ilunperik gordeenetan ez ote nukeen ikusiko joanean doazen uren distira, ez ote nukeen entzungo urrutieneko sakoneratik datozen eta auskalo non agertuko diren ur misteriotsuen xuxurla. […]